مقدمه

این گزارش به حمایت‌ها و محدودیت‌های قانونی در صنعت رسانه و پخش برنامه‌های سرگرمی در ایالات متحده می‌پردازد. به‌طور خلاصه، به چارچوب قانونی و مقرراتیِ حاکم بر این صنایع، از جمله تأثیر متقابل بین قوانین ایالتی و فدرال و حمایت‌های قوی ایالات متحده از آزادی بیان و مطبوعات آزاد اشاره می‌کند.

چارچوب قانونی و مقرراتی حاکم بر صنعت رسانه و نمایش برنامه‌های سرگرمی در ایالات متحده آمریکا متشکل است از مجموعه‌ای از حمایت‌های ناشی از قوانین ایالتی و فدرال، نظارت نهادهای دولتی و دکترین‌های در حال تکامل کامن‌لا.

می‌توان بیان داشت که متمایزترین ویژگی قوانین ایالات متحده در رابطه با صنعت رسانه و سرگرمی، حمایت قوی از آزادی بیان است که توسط متمم نخست قانون اساسی ایالات متحده و قوانین ایالتی صورت گرفته است. اگرچه رسانه‌های ایالات متحده نیز از توهین، افترا، نقض حریم خصوصی و ادعاهای مرتبط محدودیت دارند و از اتهامات مصون نمی‌باشند و با محدودیت‌هایی در جمع‌آوری و اعلان اخبار و اطلاعات روبرو هستند، با این حال از آزادی عمل بیشتری نسبت به همتایان خود در سایر نقاط جهان برخوردارند.

یکی دیگر از ویژگی‌های شایان توجه چارچوب قانونی و نظارتی بر رسانه‌ها در ایالات متحده آمریکا، ترکیب نظارت فدرال و دولت ایالتی است. صنعت رسانه و سرگرمی مشمول نظارت بسیاری از قوانین عام کاربردی هستند، مانند قوانین ایالتی و فدرالی که از مصرف‌کنندگان و بازارهای رقابتی حمایت می‌کنند.

در برخی موارد، این صنعت مشمول مقررات کمیسیون ارتباطات فدرال (Federal Communications Commission) در خصوص سازمان‌های پخش‌ برنامه‌های رادیو و تلویزیون و سایر رسانه‌ها و شرکت‌های سرگرمی هستند که ارتباطات بین‌ایالتی و بین‌المللی از طریق رادیو، تلویزیون، سیم، ماهواره و کابل را تنظیم می‌کند.

 قوانین موضوعی خاصِ متعدد دیگری نیز وجود دارد که شرکت‌های رسانه‌ای و سرگرمی را تحت تأثیر قرار می‌دهد، از قوانینی که جمع‌آوری آنلاین اطلاعات شخصی در مورد کودکان را ممنوع می‌کند تا قوانین در خصوص منع تبلیغات دخانیات و مشروبات الکلی.

در برخی حوزه‌ها مانند کپی‌رایت، صلاحیت قضایی فدرال انحصاری است. در برخی دیگر مانند حقوق تبلیغات، قوانین فدرال مداخله نکرده و تنها حمایت قوانین ایالتی وجود دارد. در بسیاری از حوزه‌ها مانند حمایت از مصرف‌کننده و قوانین ضد انحصار نیز شرکت‌ها ممکن است مشمول مقررات و نظارت در هر دو سطح ایالتی و فدرال قرار گیرند.

در حوزه رسانه، ترکیب قوانین ایالتی و فدرال قابل توجه است. در برخی موارد این رویکرد به اختلافاتی در مورد اینکه کدام نظام حقوقی بر رفتار شرکت‌های صنعت رسانه و نمایش‌های سرگرم‌کننده  حاکم ‌شود، منجر می‌گردد. برای مثال، کپی‌رایت در ایالات متحده مخلوقی از قوانین فدرال است که برخی دکترین خاص کامن‌لا مانند استفاده منصفانه (fair use) را تدوین می‌کند، حال آن‌که دکترین منع تصاحب «اخبار داغ» (hot news misappropriation) از اصل کلی انصاف نشات می‌گیرد.

در برخی دیگر از حوزه‌ها مانند حقوق تبلیغات، مقررات متنوع ایالتی می‌تواند نتایج و خروجی‌های متفاوتی برای صنعت رسانه و سرگرمی داشته باشد، بدین صورت که فعالیتی که در یک حوزه قضایی ممنوع است، ممکن است در حوزه دیگر مجاز شمرده ‌شود. در مثالی دیگر، حقوق تبلیغات که استفاده از شباهت یک فرد برای مقاصد تجاری را بدون اجازه وی محدود می‌کند، ممکن است در یک ایالت تا صد سال پس از مرگ او و در ایالتی دیگر حتی برای همیشه  استمرار داشته باشد.

نتیجه آن‌که، این چارچوب مقرراتی، به ویژه در دنیای دیجیتال که به‌طور فزاینده‌ای مرزهای جغرافیایی و خطوط سنتی مرزبندی میان بخش‌های مختلف صنعت رسانه و سرگرمی را درنوردیده و محو کرده است، پیچیدگی‌های حقوقی فراوانی ایجاد کرده و هم‌چنان نیاز به تنقیح و شفاف سازی بیشتر دارد.

منبع:

weil

مترجم و مؤلف:

دکتر شیما عطّار

میتوانید برای خواندن اخبار دیگر جهان به صفحه پویش های حقوقی پژوهشکده حقوقی شهر دانش مراجعه کنید.