(Canada: Whether a Toronto Cyclist Can Follow a Pedestrian Signal)
بررسی و تحلیل قوانین حاکم بر دوچرخه‌سوارها در کانادا
یادداشت سردبیر
این روزها در برخی از شهرهای کشور فرصت خوبی برای استفاده از دوچرخه‌های اشتراکی هوشمند با نام تجاری «بیدود» توسط شهرداری فراهم شده است. علاوه‌بر این، برخی از شهروندان علاقه دارند به جای استفاده از موتورسیکلت، اتومبیل شخصی یا وسایل حمل‌ونقل عمومی، از این دوچرخه‌ها برای رفت‌وآمد استفاده کنند. میل عمومی برای استفاده از دوچرخه جهت سفرهای درون‌شهری و نیز به‌عنوان ورزش و تفریح به سرعت رو به فزونی است و فراهم آوردن فرصت برای توسعه سفر ایمن با دوچرخه از مشخصات بارز شهرهای کشورهای توسعه‌یافته است که رو به جلو ادامه دارد. با این وجود، مقررات و شرایط لازم حتی در این کشورها هنوز پا به پای میل عمومی به این امر پیش نرفته است و نارسایی‌هایی را ایجاد کرده که تبدیل به یک دغدغه برای آنان گردیده است، لذا توجه بیشتری را از جمله برای حقوقدانان این رشته در این سال‌ها به خود اختصاص داده است. یکی از مسائل حقوقی که پیرامون این موضوع شکل گرفته، این است که دوچرخه‌سوارها تابع قوانین حاکم بر رانندگان وسایل نقلیه هستند یا این‌که باید از قوانین عابر پیاده تبعیت کنند؟
در کشور ما نشانه‌های توجه عملی به توسعه سفر با دوچرخه تدریجاً آشکار می‌شود و هر از چندگاهی مسائلی همچون آلودگی هوا به لزوم توجه بیشتر به آن دامن می‌زند و جا دارد تجربه کشورهای دیگر در این حوزه مورد توجه قرار گیرد.
این نوشتار، قوانین مربوط به این موضوع را در دو شهر کاناداـ کبک و تورنتوـ مورد بررسی قرار داده است.
وحید اشتیاق
مطابق گزارش انجمن اتومبیل کانادا و اداره آمار کانادا (the Canadian Automobile Association and Statistics Canada)، سالانه حدود 7500 دوچرخه‌سوار به‌صورت جدی آسیب می‌بینند. علاوه‌بر این، بین سال‌های 2006 تا 2017، 890 دوچرخه‌سوار در کانادا جان خود را از دست داده‌اند که به‌طور میانگین شامل 74 فوت در هر سال می‌شود.
قانون ایمنی راهها (کبک)
کبک رویکردی فعالانه برای اولویت‌بندی دوچرخه‌سوارها و عابران پیاده در پیش گرفته است. از آوریل 2019، «قانون ایمنی راهها» (Quebec’s Highway Safety Code) به دوچرخه‌سواران اجازه می‌دهد که به جای این‌که منتظر سبزشدن علائم راهنمایی و رانندگی باشند، بتوانند براساس علامت حرکت عابر پیاده از تقاطع‌ها هم عبور کنند. این تغییر با این هدف طراحی شد که دوچرخه‌سوارها را بیشتر در معرض دید اتومبیل‌ها قرار دهد تا امنیت آن‌ها تضمین شود.
قانون عبور و مرور در راهها (تورنتو)
مطابق بخش هشتم «قانون عبور و مرور در راهها» (Highway Traffic Act) مصوب 1990، به نظر می‌رسد در تورنتو دوچرخه‌سوارها موظفند از همان علائم راهنمایی و رانندگی که وسایل نقلیه استفاده می‌کنند، پیروی کنند. به موجب این قانون، راننده شخصی است که وسیلهنقلیه را در راهها هدایت میکند. بنابراین، با توجه به این‌که طبق این قانون، دوچرخه‌ها وسیلهنقلیه محسوب می‌‌شوند، دوچرخه‌سوارها ملزم به رعایت هر نوع علامت کنترل ترافیک که در مسیر آن‌ها اعمال می‌شود، هستند. بنابراین، دوچرخه‌سوارها نمی‌توانند از نظر قانونی به علائم حرکت عابر پیاده اعتماد کنند.
نکات ذیل در این قانون شایان توجه است:
- دوچرخه‌سواری در گذرگاه‌های عابر پیاده ممنوع است.
به موجب بند (6) بخش 140 قانون عبور و مرور در راهها، «هیچ‌کس نباید در گذرگاه عابر پیاده دوچرخه‌سواری کند یا دوچرخه را حرکت دهد.»
- تبعیت از علائم مسیر الزامی است.
بند (10) از بخش 140 قانون عبور و مرور در راهها مقرر داشته است: «هر راننده‌ای باید از علائم کنترل ترافیک که در مسیر حرکت او اعمال می‌شود و برای اطمینان بیشتر، هم علائم کنترل ترافیک مربوط به دوچرخه و هم غیر از آن، تبعیت کند.
(الف) شخصی که دوچرخه‌سواری میکند یا در همان خط، دوچرخه را حرکت می‌دهد، باید از علائم کنترل ترافیک تبعیت کند؛ و
(ب) شخصی که با وسیله دیگری غیر از دوچرخه در همان مسیر رانندگی میکند، باید از علامت کنترل ترافیک که غیر از علامت کنترل ترافیک مربوط به دوچرخه است، اطاعت کند.»
- دوچرخه‌سواری کردن در خط عابر پیاده ممنوع است.
به موجب بند (29)، «هیچ‌کس نباید از میان خط عابر پیاده ـ خواه در تقاطع و خواه غیر از آن ـ که توسط سیستم علائم کنترل ترافیک کنترل می‌شود، دوچرخه‌سواری یا حرکت کند.»
قانون شهرداری تورنتو
بخش 886 «قانون شهرداری تورنتو» (Toronto Municipal Code) یک استثنا برای دوچرخه‌هایی که در مسیرهای پیاده‌روی و خطوط عابر پیاده حرکت می‌کنند، قائل می‌شود: «هیچ شخصی نباید در مسیر پیاده‌روی رانندگی کند یا وسیله‌نقلیه‌ای را حرکت دهد، مگر آن‌که آن وسیلهنقلیه دوچرخه باشد.»
اگرچه قانون شهرداری تورنتو به این دلیل که به دوچرخه‌ها اجازه می‌دهد در خطوط عابر پیاده و مسیرهای پیاده‌روی حرکت کنند، موجب سردرگمی می‌شود، اما به‌صورت شفاف بیان نمی‌کند که آیا یک دوچرخه‌سوار می‌تواند از علائم عابر پیاده تبعیت کند یا خیر. علاوه‌بر این، اگرچه رویه قضایی محدودی در مورد این موضوع وجود دارد، در پرونده R علیه Grahorac، عنوان شد: «این دوچرخه‌سوار نه‌تنها بر روی خط عابر پیاده، بلکه در جهت اشتباه و برخلاف ترافیک دوچرخه‌سواری کرده است.» این نکته مجدداً بر تعهد دوچرخه‌سوارها برای پیروی‌کردن از قواعد مشابه وسایل نقلیه موتوری تأکید میکند.
همانطور که گفته شد، به موجب قانون عبور و مرور در راهها، دوچرخه به‌عنوان وسیلهنقلیه در نظر گرفته می‌شود؛ درست مثل اتومبیل یا وَن. «وب‌سایت دولت اونتاریو» نیز تعهدات مختلفی را که یک دوچرخه‌سوار باید رعایت نماید، تشریح میکند: 1) یک دوچرخه‌سوار، باید تمامی قوانین راهنمایی و رانندگی را رعایت کند؛ 2) دوچرخه‌سوار، دارای همان حقوق و تکالیف رانندگان است؛ 3) اگر دوچرخه فقط برای یک نفر طراحی شده است، نمی‌توان با آن مسافر جابه‌جا کرد؛ 4) انتظار می‌رود که اگر هیچ نوع علائم طراحی‌شده‌ای برای دوچرخه وجود ندارد، دوچرخه‌سوار از علائم معمول راهنمایی و رانندگی تبعیت کند.
نتیجه آن‌که، قانون عبور و مرور در راهها (تورنتو) با الزام دوچرخه‌سوارها به پیروی از قواعد مشابه قواعد وسیلهنقلیه موتوری، به تمایز بین دوچرخه‌سوار و عابر پیاده می‌افزاید. بنابراین، قانون عبور و مرور در راهها این تصور را به وجود می‌آورد که در تورنتو دوچرخه‌سوارها باید از علائم راهنمایی و رانندگی پیروی کنند، برخلاف کبک که در آن، علائم مربوط به عابر پیاده موردتبعیت قرار می‌گیرد. این مقررات در حال بازبینی و اصلاح هستند.
منبع:
mondaq
مترجم:
لیلا بلالی
میتوانید برای خواندن اخبار دیگر جهان به صفحه پویش های حقوقی پژوهشکده حقوقی شهر دانش مراجعه کنید.
