مقدمه

در کشور ما  ماده یک قانون تشدید مجازات مرتکبین ارتشا، اختلاس و کلاهبرداری به تعریف، ارکان و شرایط قانونی جرم  کلاهبرداری پرداخته است، به طور کلی تحقق جرم مذکور در نظام حقوقی ایران، منوط به تحقق پنج شرط اساسی است. از سوی دیگر تحول مداوم اَشکال جرم کلاهبرداری، تببین دقیق مفاهیم و معیارهای قانونی در این حوزه، لزوم جامعیت قانون برای شرایط جدید را حائز اهمیت ساخته که در برخی کشورها با دقت بیش‌‌تری مورد توجه قرار گرفته است.

به‌‌دنبال متهم‌‌شدن عضو سابق پارلمان نیوسات ولز استرالیا به جرم کلاهبرداری توسط نیروی مرزی این کشور، موضوع ارائه اطلاعات متقلبانه در اینترنت و یا به طرق دیگر مورد توجه بیشتر حقوقدانان قرار گرفته و مطلب زیر در همین راستا نوشته شده است. عضو سابق پارلمان متهم شده بود که در خصوص اعطای ویزا و مسائل مرتبط با مهاجرت اطلاعات نادرست به متقاضیان ارائه کرده و از طریق ارائه اسناد جعلی مبادرت به فعالیت در این زمینه کرده است.  بر اساس قانون مجازات نیو‌‌سات ولز استرالیا، کسب هر گونه مزیت مالی و یا هر گونه ضرر مالی برای غیر با توسل بر اقدامات فریبنده و نیرنگ، ارائه اطلاعات نادرست و گمراه‌‌کننده در قالب سند یا رفتار و گفتار، ذیل عنوان جرم کلاهبرداری قرار خواهد گرفت. تبیین دقیق هر یک از مفاهیم فریب و نیرنگ، عدم صداقت و ارائه اطلاعات نادرست و گمراه‌‌کننده و تعیین معیارهایی مشخص جهت شناسایی این عوامل، از ویژگی‌‌های مثبتی است که بر اساس اصول صحیح قانون‌‌گذاری مانع بروز برداشت‌‌ها و تفاسیر متعدد از متن قانون خواهد شد که این امر مورد توجه قانون‌‌گذار در این حوزه قرار گرفته است. همچنین در نظر گرفتن معیار و استانداردهای عرفی و نظر هیئت‌‌منصفه در تحقق جرم مذکور، کاربردی کردن قانون مجازات نیو‌‌سات ولز را مطابق با اقتضائات و تحول جامعه فراهم آورده است.

جرایم کلاهبرداری در نیو ساوت ولز استرالیا

کلاهبرداری (Fraud) به اقدامات فریبنده‌‌ای گفته می‌‌شود که منجر به کسب منفعت مادی گردد. بر اساس ماده ‌‌‌‌E‌‌۱۹۲ قانون مجازات مصوب 1900، در صورت تحقق موارد ذیل دادگاه شخص را به کلاهبرداری محکوم خواهد کرد:

• شخصی که با توسل به فریب و نیرنگ، مال متعلق به دیگری را به ناحق به دست آورد؛
• شخصی که با توسل به فریب و نیرنگ، باعث ایجاد هر گونه ضرر مالی به غیر شود؛ اعم از آنکه هر گونه مزیت مالی به دست آورد.

حداکثر مجازات برای این جرم 10 سال زندان است که محکومیت به آن، به شرایط پرونده و عوامل مشدده و یا مخففه بستگی دارد.

فریب و نمونه هایی از آن:

بر اساس ماده B‌‌ 192  قانون مجازات، فریب، به هر عمل، رفتار یا گفتاری اطلاق می‌‌شود که به قصد گمراه کردن فرد انجام می‌‌شود. فریب یک شخص می‌‌تواند با استفاده از رایانه، ماشین یا هر نوع ابزار الکترونیکی باشد. بعضی از انواع فریب عبارتند از:

عدم صداقت

بر اساس ماده B4 قانون مجازات، اتهام عدم صداقت بر مبنای معیار عرفی و استانداردهای مردم عادی سنجیده می‌‌شود. برای آن که فردی محکوم به کلاهبرداری شود لازم است ثابت شود که مرتکب بدون تردید با عدم صداقت عمل کرده و منفعت یا مزیت مالی‌‌ای را به دست آورده است. تشخیص عدم صداقت بر اساس معیار نوعی و با هیئت منصفه است.

جرایم مبتنی بر ارائه اطلاعات و اسناد نادرست یا گمراه‌‌کننده

بر اساس ماده C 307 قانون مجازات نیو ساوت ولز، هر شخصی که  اطلاعات یا سندی را به دیگری ارائه نماید با علم به این که اطلاعات این سند نادرست و گمراه کننده است، در صورتی که این سند مطابق با قانون نیو ساوت ولز تنظیم شده باشد و یا به نظر رسد که این سند و اطلاعات آن مطابق با قانون این ایالت است، به حداکثر 2 سال زندان محکوم خواهد شد.

استفاده از سند مجعول

استفاده از سند مجعول مجازات شدیدتری به دنبال خواهد داشت. بر اساس ماده ۲۵۴ قانون مجازات مصوب ۱۹۰۰، استفاده از سند مجعول با علم به جعلی بودن آن، با قصد ترغیب شخصی به پذیرش آن به عنوان یک سند واقعی و به دنبال آن به دست آوردن مال غیر یا مزیت مالی و یا ایجاد ضرر برای دیگری و یا ایجاد تأثیر بر انجام یک تعهد با محکومیت حداکثر 10 سال مجازات حبس همراه است.

تعریف سند مجعول

منظور از سند مجعول، ایجاد یک سند در قالبی غیر از قالب و شکلی که باید ایجاد می‌‌شده است؛ یا ایجاد یا تغییر یک سند توسط شخصی که اجازه انجام این کار را نداشته است؛ یا ایجاد یا تغییر در تاریخ یا مکان سند برخلاف واقع.

منبع:

criminaldefencelawyers

مترجم:

دکتر سحر کریم‌‌نیا

میتوانید برای خواندن اخبار دیگر جهان به صفحه پویش های حقوقی پژوهشکده حقوقی شهر دانش مراجعه کنید.