مقدمه سردبیر

شفافیت شرکتی می‌تواند شرایط قابل اتکائی در راستای جلب اعتماد سرمایه‌گذاران و اعتباردهندگان، به ویژه در شرایط عدم تقارن اطلاعاتی ایجاد نماید. قانون‌گذاران و صاحب‌نظران حوزه مالی، بر اهمیت شفافیت تأکید زیادی نموده‌اند که این امر سبب معرفی قواعد و رویه‌های متعددی برای اطمینان از افشای اطلاعات مالی مستند و به موقع در طول زمان شده است. شفافیت در گزارش‌گری مالی؛ سرمایه‌گذاران، اعتبار‌دهندگان و مشارکت‌کنندگان بازار را قادر می‌نماید وضعیت مالی شرکت را ارزیابی نمایند. تحقیقات انجام شده با استفاده از معیارهای شفافیت تعیین‌شده توسط موسسه استاندارد اند‌پورز (2001)، نشان می‌دهد کشور ما نسبت به کشورهای اروپایی، آسیایی و حتی آمریکای لاتین از نظر میزان شفافیت شرکتی جایگاه پایین‌تری دارد.

یکی از اهداف «قانون شفافیت شرکتی» ایالات متحده آمریکا، افزایش تلاش‌های ضد پولشوئی از طریق بهبود شفافیت و پاسخ‌گویی در ساختارهای مالکیت شرکتی است. برخی از اهداف اولیه این قانون عبارتند از افشای مالکیت ذی‌نفعان، جلوگیری از فعالیت‌های غیرقانونی از قبیل مبارزه با پولشویی، تامین مالی تروریسم، فرار مالیاتی و سایر جرایم مالی، جمع‌آوری داده‌های پیشرفته و حفظ امنیت ملی ایالات متحده با شناسایی و ردیابی نهادهایی با ساختار مالکیت غیرشفاف که ممکن است خطرآفرین باشند.

از اول ژانویه 2024، قانون شفافیت شرکتی(CTA)[1]، میلیون‌ها شرکت آمریکایی را ملزم می نماید که برای اولین بار گزارش‌های اطلاعات اولیه مالکیت ذی‌نفعان را به شبکه اجرای جرایم مالی وزارت خزانه‌داری ارسال نمایند. برای چند هفته آینده، قانون دیکنسون[2] برخی از مهم‌ترین تعهدات گزارش‌دهی و هم‌چنین آنچه را که کسب‌وکارها، مؤسسات مالی و نهادهای موجود باید در مورد تغییرات بدانند، پوشش خواهد داد.

قانون شفافیت شرکتی (CTA) در 1 ژانویه 2021 به عنوان بخشی از قانون مبارزه با پولشویی 2020 به تصویب رسید. CTA به شبکه اجرای جرایم مالی وزارت خزانه‌داری (FinCEN)[3] اجازه داد تا اطلاعات مالکیت ذی‌نفعان را جمع‌آوری نماید و آن را به مقامات دولتی و مؤسسات مالی مجاز برای کمک به دولت فدرال در تعقیب جرایم مالی، مشروط به پادمان‌ها و کنترل های مؤثر، افشا نماید.

شبکه اجرای جرایم مالی وزارت خزانه داری، وظیفه ایجاد و نگهداری یک بایگانی ملی از مالکان ذی‌‍نفع نهادهایی را که شرکت‌های گزارشگر تلقی می‌شوند، بر عهده گرفته است. برای انجام این کار، شبکه اجرای جرایم مالی وزارت خزانه‌داری، الزامات گزارش‌دهی فدرال قانون شفافیت شرکتی را که تحت عنوان «قانون گزارش‌دهی» شناخته می‌شود، نهایی کرد.

از اول ژانویه 2024، شرکت‌های گزارش‌دهنده ملزم به ارائه گزارش‌های اطلاعات مالکیت ذی‌نفع (BOI)[4] به شبکه اجرای جرایم مالی وزارت خزانه‌داری خواهند بود. گزارش‌ها حاوی اطلاعاتی درباره خود نهاد و دو دسته از افراد است: (1) مالکان ذی‌نفع و (2) متقاضیان ثبت شرکت.

شرکت گزارشگر به طور کلی تحت عنوان هر شرکت سهامی، شرکت با مسئولیت محدود یا سایر نهادهای مشابه تعریف می شود که با ارائه سند و در خواست ثبت، به وزارت امور خارجه یا دفتر مشابه در هر ایالت یا قلمرو یا نزد یک قبیله  از بومیان آمریکا به رسمیت شناخته شده از سوی دولت فدرال، تشکیل شده یا تحت قوانین یک کشور خارجی تشکیل و برای انجام تجارت در ایالات متحده ثبت شده است. برخی از نهادها از ارائه گزارش معاف هستند، از جمله بانک‌ها، اتحادیه‌های اعتباری، شرکت‌های حسابداری و شرکت‌های عامل بزرگ[5].

شرکت عامل شرکت هایی هستند که مسئولیت مدیریت روزانه کسب و کار را بر عهده دارند و اغلب زیرمجموعه شرکت هلدینگ است. شرکت هلدینگ مالک دارایی‌های شرکت عامل (مانند مالکیت معنوی، سهام و تجهیزات مورد استفاده شرکت عامل، املاک و مستغلات) است.

معافیت برای «شرکت عامل بزرگ» برای نهادی در دسترس است که: (1) بیش از 20 کارمند تمام وقت در ایالات متحده استخدام کند؛ (2) در یک مکانی در ایالات متحده استقرار و فعالیت داشته باشد؛ (3) یک اظهارنامه مالیات بر درآمد فدرال یا اطلاعاتی در سال قبل در ایالات متحده ارسال کرده باشد که نشان می‌دهد بیش از 5 میلیون دلار دریافتی ناخالص یا فروش در فرم های (IRS)[6] داشته است. (به استثنای دریافتی‌های ناخالص یا فروش از منابع خارج از ایالات متحده، همان‌گونه که تحت اصول مالیات بر درآمد فدرال تعیین شده است).

اگر شرکتی مصداق شرکت گزارش‌دهنده باشد و مشمول معافیت قابل اعمالی نیز نباشد، ملزم به ارائه گزارش‌های (BOI) در مورد مالکان ذی‌نفع و متقاضیان ثبت شرکت خواهد بود. به طور کلی، مالک ذی‌نفع فردی است که حداقل 25 درصد از یک شرکت را  تحت تملک خود دارد  یا کنترل می‌کند یا کنترل مستقیم یا غیرمستقیم قابل توجهی بر شرکت دارد. قابل ذکر است که قانون گزارش‌دهی محدودیتی در خصوص تعداد مالکان ذی‌نفعی که باید اطلاعات آن‌ها گزارش شود قائل نشده است.

متقاضی ثبت شرکت شخصی است که مستقیماً شرکت را ثبت می‌نماید یا مسئولیت اصلی ثبت سند تاسیس یا ثبت شرکت را بر عهده دارد. یک شرکت گزارش‌دهنده تنها در صورتی ملزم است که متقاضیان شرکت خود را گزارش دهد که این نهاد در اول ژانویه 2024 یا پس از آن تشکیل شده باشد، یا اگر یک شرکت گزارش‌دهنده، شرکتی خارجی است که برای اولین بار برای انجام تجارت در ایالات متحده، در اول ژانویه 2024 یا پس از آن ثبت شده است. علاوه بر این، قانون گزارش‌دهی، تعداد متقاضیان شرکت را به دو نفر محدود می‌کند.

با این حال بسته به زمانی که نهاد شما تشکیل شده است، ممکن است کمی زمان برای جمع آوری اطلاعات نیاز داشته باشید. نهادهایی که قبل از 1 ژانویه 2024 تشکیل شده‌اند، تا 1 ژانویه 2025 فرصت دارند تا گزارش‌های اولیه خود را ارسال کنند. شرکت‌های گزارشگرِ تازه تأسیس ملزم به ارائه گزارش‌های BOI در مدت 30 روز تقویمی خواهند بود.

مترجم: دکتر هادی رحمانی

منبع: complyadvantage.com

[1] The Corporate Transparency Act

[2] Dickinson Law

[3] Financial Crimes Enforcement Network

[4] beneficial ownership information

[5] large operating company

[6] Internal Revenue Service forms

ایالت متحده آمریکا از فرم‌های خاص ( IRS) “خدمات درآمد‌های داخلی” برای مالیات‌دهندگان و سازمان‌های معاف از مالیات استفاده می‌نماید تا اطلاعات مالی را ارزیابی و گزارش‌ تهیه نماید.