- نام نویسنده: وحید آگاه
- نام مجله : پژوهشهای حقوقی
- دوره ـ شماره: دوره 19 ـ شماره 41 ـ خرداد 1399 ـ صفحه 173 ـ 200
- دانلود اصل مقاله
- گوینده : مهدیه وجدانی فخر
- چکیده: در سپهر حقوق بشر، حق بر آزادی بیان، مهم‌ترین حق آزادی‌ها و بیان هنری از اقسام آن و بیان سینمایی، محور اصلی آن به شمار می‌رود. آثار سینمایی، سوای فرمی حاوی ذوق و دارای کارکرد ارتقا و ارضای نیازهای معنوی انسان، رسانه‌ای متفاوت و حاوی ایده، پیام و فرم اندیشه خالق آن هستند و در این میان، سانسور یا ممیزی، فرایندی برای اختلال در ارسال تفکر فیلم‌ساز است. ممیزی مفهومی لغزنده و دارای تاب تفسیر بالاست که مبانی نظری آن در مقاله حاضر، با نگاهی به نوع ایرانی‌اش، طی پنج محور جایگاه، دلایل، کارآمدی، اقسام و آثار تحلیل‌شده و نتیجه، حکایت از این دارد که: 1ـ حق بر آزادی بیان سینمایی، اصل و ممیزی، استثناست و تعدّد مصادیق یا تفسیر موسّع آن، ممنوع؛ 2ـ حکومت صلاحیتی در خصوص ممیزی ندارد، این مهم برعهده جامعه مدنی است و اتفاقاً حکومت باید از سینماگران و فیلم‌ها در مقابل ممیزی جامعه حفاظت کند؛ 3ـ با عنایت به ظهور فناوری‌های نوین و ابزارهای ارتباطی آن، ممیزی حتی اگر مطلوب هم باشد، ممکن نیست؛ 4ـ ممیزی حکومتی اعم از قانونی و غیرقانونی آن نهایتاً تحدید حقهای هنری، تضعیف صراحت و افزایش تمثیل و استعاره زبانِ فیلم‌ها و خودسانسوری سینماگران را در پی دارد.
مطالب مرتبط ::
