- نام نویسنده: فرهاد الله وردی
- نام مجله : نشریه مطالعات حقوق کیفری و جرمشناسی دانشگاه تهران
- دوره ـ شماره: دوره 50، شماره 2 ، شماره پیاپی 2، اسفند 1399، صفحه 301-323
- دانلود اصل مقاله
- گوینده : ایمان شاه بیگی
- چکیده: بازپروری مجرمان، تاریخی پرفراز و فرود دارد. بی‌هیچ تردیدی کارهای مارتینسون و عبارت «هیچ‌چیز مؤثر نیست» که از درون ارزیابی‌های او بر مفهوم بازپروری بیرون آمده بود، نقطه عطف مهم در این تاریخچه به شمار می‌آید. این عبارت توانست آن‌چنان نفوذی در میان جرم شناسان و سیاست‌گذاران کیفری به دست بیاورد که شاید در تاریخ جرمشناسی کم‌نظیر باشد. باوجوداین، پژوهش‌های متعدد ارزیابی‌کننده نشان داده‌اند که به ایده «هیچ‌چیز مؤثر نیست» از جهت‌های مختلف، نقدهای بسیار جدی وارد است؛ ما در این مقاله ضعف‌های روش‌شناختی پژوهش مارتینسون را بررسی کرده ایم بعضی از برنامه‌های بازپرورانه ای که مارتینسون در فراتحلیل خود به آنان پرداخته است، اتفاقاً موفق بوده و بعضی از برنامه‌های بازپرورانه که او آن‌ها را برنامه‌های «ناموفق» ارزیابی کرده بود، از بودجه مناسب برخوردار نبوده‌اند. سپس به این سؤال پرداخته‌ایم که چرا به نحو پارادوکسیکالی، سنت‌های رقیب در جرمشناسی، بر سر «هیچ‌چیز مؤثر نیست» به تفاهم رسیده و در یک همدستی نانوشته آن را برجسته کرده و جنبه اسطوره‌ای به آن بخشیده‌اند. در انتها نیز بر پیامدهای سیاستی این اسطوره متمرکزشده و تأثیر آن بر شکل‌گیری دوران تنبیهی و سیاست‌های سخت گیرانه را توضیح داده‌ایم. از منظر این مقاله، ادبیات شکل‌گرفته درباره بازپروری باوجود تمامی ناکامی‌ها،شکست‌ها و محدودیت‌ها، سنت نظری غنی در اختیار می‌گذارد که بر اساس آن می‌توان به بازاندیشی و بازسازیِ بازپروری فکر کرد. هرگونه تلاش برای احیا بازپروری بدون این بازاندیشی انتقادی و بازسازی نظری، به شکست می‌انجامد.
مطالب مرتبط ::
